ارزیابی و مقایسه مدل های فیزیکی وتجربی برآورد تداوم خیسی سطح برگ

تداوم خیسی برگ (Leaf Wetness Duration) یک پارامتر کلیدی در هواشناسی کشاورزی است که به دلیل دشواری‌های موجود در اندازه‌گیری، روش‌های مختلفی برای برآورد آن با استفاده از داده‌های هواشناسی توسعه پیدا کرده است. از میان مدل‌های مختلفی که برای برآورد LWD استفاده می‌شود مدل‌های فیزیکی که از اصول شکل‌گیری شبنم و تبخیر شبنم و بارندگی استفاده می‌کنند دارای قابلیت انتقال‌پذیری مکانی زیادی بوده اما اغلب به دلیل پیچیدگی استفاده عملی از آنها دشوار است. در مقابل، مدل‌های تجربی با وجود محدودیت‌هایی که دارند بیشتر کاربرد دارند. ساده‌ترین مدل تجربی تنها از رطوبت نسبی استفاده می‌کند. هدف این مطالعه ارزیابی کارآئی یک مدل تجربی بر مبنای کاربرد رطوبت نسبی و یک رهیافت فیزیکی بر مبنای مدل پنمن - مانتیث در برآورد LWD در ایستگاه سروستان استان فارس است. نتایج نشان می‌دهند که هر دو مدل آستانه ثابت رطوبتی و مدل فیزیکی در فصول پاییز و زمستان برآورد بهتری از LWD را نسبت به فصول بهار و تابستان دارند .هر دو مدل در فصول گرم دارای کم‌برآورد LWD می‌باشند که این مقادیر در فصول سرد توسط مدل تجربی کم‌برآورد و با مدل فیزیکی بیش‌برآورد را نشان می‌دهد و میانگین خطای مطلق MAE در مدل تجربی نسبت به مدل فیزیکی کمتر است. در نهایت تعیین آستانه بهینه برای محل مورد نظر و به کار‌گیری آن در مدل تجربی آستانه ثابت رطوبتی برآوردها را بهبود می‌بخشد و LWD را با خطای کمتری نسبت به دو مدل پیشین برآورد می‌کند. مقایسه ساعتی هر سه مدل نیز برآوردهای بهتر با خطای کمتری را برای مدل آستانه بهینه نشان می‌دهند.